چگونگی اداره شهر استِراباد جدا از دیگر نقاط ایران از جمله پایتخت نبود. اداره امور شهر در گذشته در دست محتسب­ ها و داروغه‏ ها بود که توسط حاکمان وقت انتخاب می‎شدند. در یکی از گزارش‏ های مربوط به استِراباد آمده است: آقا محمود بیگلربیگی مدتی امورات شهر استِراباد را اداره می‎کرد. امر نظافت و پاکیزگی به عهده اهالی بود که در محلات مختلف زندگی می‎کردند. گاهی حکمران نیز دخالت می‎کرد و به نظافت می‎پرداخت. چنان‏چه در سال 1292ه.ش حسب امر ایالت در بازار جار کشیدند، تا اهالی بلد، کوچه و محلات را جاروب نمایند. راه اندازی اداره بلدیه در استِراباد همچون دیگر مظاهر تمدنی نسبت به پایتخت دیرتر صورت گرفت. ولی پاره‏ ای گزارش‏ ها نشانگر آن است که در عصر احمدشاه، بلدیه در شهر استِراباد فعال و وظیفه شهرداری و شهربانی را توأمان انجام می‏ داد. در یکی از گزارش‏ های وکیل‏ الدوله مقصودلو آمده است: «حسب الامر حکومت وقت سعدالسلطنه - رییس مالیه مباشرت بلدیه - را واگذار به وکیل التجار نموده‏ اند. لکن مرحوم معتمدالدوله به دولت تقاضا نموده که چهل نفر آژان اضافه نمایند. دولت حالیه، آن‏تُقا را مجری داشته که جمع آژان هفتاد نفر خواهند بود و ماهی دو تومان حقوق خواهند داد. سارقین که در نظمیه حبس بوده، یک ماه است با لباس مخصوص محلات کوچه‌های شهر را جاروب کشی می نمایند».

شهرداری گرگان در سال 1304 تاسیس شد. اما باید پذیرفت که تاسیس بلدیه به سال قبل از 1304 برمی‏ گردد. گفته شده است مکان اولیه استقرار بلدیه در «درخانه» عمارت "آقا محمد خانی" بود. با تاسیس ساختمان شهرداری اداره بلدیه رسماً به مکان جدید خود انتقال یافت و نام آن از سال 1314 تحت عنوان شهرداری فراگیر شد.
شهرداری در گذشته دارای وظایف متعدد و زیادی بود که آبرسانی به محلات، ایجاد و تعمیر معابر و نظافت آن‏ ها، تامین روشنایی، نظارت بر حمام‏ ها، مهمان خانه‏ ها، نانوایی‏ ها و قبرستان از جمله این وظایف بودند.
در گذشته، آب شهر استراباد از طریق رود خاصه رود و چند قنات تامین می شد و یکی از کارهای بلدیه، نظارت بر تقسیم آب شهر بود. به همین منظور، ماموران بلدیه روزها آب را به محلات می‏ دادند و شب ها آن را در بین باغداران اطراف شهر تقسیم می‏کردند. بعدها شهرداری در بعضی از محلات مثل میدان سرخواجه منبع آبی درست کرد و شیر آب هم برای استفاده اهالی در آن کار گذاشت. در سال 1331، مهندسین بهداشت منطقه مازندران با سرمایه پنجاه - پنجاه، سه حلقه چاه در سه نقطه شهر در محلات دربنو، سرپیر و فلکه شهرداری حفر نمودند و در نتیجه، سه کیلومتر لوله کشی و 14 شیر عمومی کار گذاشته شد. به‏ علاوه یک منبع 600 متر مکعبی در خیابان شالیکوبی منتهی الیه ضلع جنوبی آن ساخته شد. طی سال‏ های 1336،1340،1341 و 1342 نیز اقداماتی در جهت آبرسانی به شهر صورت گرفت.
تامین آب شهر تا مدت‏ ها در دست شهرداری بود. تا این‏ که سازمان آب رسماً تشکیل شد. اداره این سازمان در دست هیأت مدیره بود و دو عضو هیات مدیره، اعضای انجمن شهر بودند. همچنین تا مدت‏ ها تامین روشنایی شهر گرگان برعهده شهرداری بود. به‏ همین منظور، مأموران شهرداری تعدادی فانوس تهیه کرده بودند که شب‏ ها آن‏ ها را پر از نفت کرده و در معابر آویزان می کردند. مسؤول این کار در شهر استراباد تا مدت ها نصرالله گرامی، کارمند شهرداری بود.
بعدها کارخانه برق در پشت هتل میامی(میدان شهرداری) تاسیس شد. مالکیت این کارخانه خصوصی بود، ولی طرف قرارداد آن شهرداری بود. این کارخانه تا سال­های 1347- 1346 فعال و سرانجام به دولت واگذار شد. علاوه بر این، برای پاکیزگی محلات شهر چند رفتگر به کار گرفته شد که آن­ها زیر نظر سررفتگر کار می ­کردند. برای جمع­ آوری زباله‏ ها، از بلیش‏ محله، گاری اجاره کرده بودند که بعد از جمع آوری زباله‏ ها آن‏ ها را در خندق شهر کنار "تول چشمه" یا "قلعه کهنه" می ریختند.
منبع: برنامه راهبردی گرگان 1404 - شهرداری گرگان -1391